۱۳۸۸ خرداد ۲۸, پنجشنبه

من صدای طبل را می شنوم

ای کاش کمی بیشتر با ما میگذراند تا صدایی را که می شنید و چه خوش هم شنید، این روزها را می دید که فرزندانش در ایران پاک ما، چه دلیرانه در مقابل حملات دشنه می ایستند و جان می دهند اما ایرانی آباد و آزاد را طلب می کنند.
در حدود یک هفته است که فرزندان ایران در این برهه تاریخی یک بار دیگر به پا خواسته اند و خواهان ایرانی آزاد هستند. شعار مرگ بر دیکتاتور امروز گوش ضحاکان خونخوار را کر کرده است و "هیهات بازگشت به غارت" سر می دهند. روشن است که این برون ریزی خودجوش مردمان پاک این دیار جای تحسین بی کران دارد و صد البته ایستادگیشان بدون هیچ سلاح خاصی به جز سنگ و اعضای بدنشان که بی رحمانه این روزها دریده می شود. اما تحسین تنها کافی نخواهد بود و اینان حتما از برون مرزها انتظاراتی فراتر از آن چیزی دارند که بنگاه های خبری اطلاع رسانی میکنند.
دلهای صاف شما مردم امروز در مقابل سنگهایی که درون سینه نامردان قرار دارد پیروز است فقط کمی دیگر تاب بیاورید، دوستان و هم میهنان شما برون از مرزهای آن کهن دیارا هم تلاششان را می کنند و امید می رود با این استقامت، ایستادگی و پایمردیتان در کنار هم، دختر و پسر، پیروزی نزدیک باشد و هست... می دانیم که هست...
اندکی صبر سحر نزدیک است...