درود بر شما ایرانیان
چقدر دلمان برای شما تنگ شده است. بیشتر از 2 سال است که با هم حرف نزده ایم. هنوز این وبلاگ بازدید خودش را دارد و وقتی نگاهی به سر تا پای آن انداختیم، دیدیم که همچنان فایل ها دانلود می شوند.
ما خوشحالیم که مجموعه ای را راه اندازی کردیم که ماند. خودمان هم ماندیم و مثل بسیاری دیگر که غیبشان زد، به غیبت کبری نرفتیم!
خواستیم به شما خبر بدهیم که هنوز نفس می کشیم زیر آسمان یک گوشه از دنیا و راستی، ما هم مثل شما خسته ایم.
اما رشد کردیم. ما رشد کرده ایم در کنار هم و بد نبود این مقدار دوری.
چیز زیاد دیگری نیست
هنوز امیدواریم به پایان فصل سرد. هنوز دوست داریم ببینیمتان. از روزی که این مکان را راه انداختیم 12 سال می گذرد.
ما رشد کردیم. شما رشد کردید. پیرتر شدیم. نحیف تر و شاید هم قوی تر.
مواظب خودتان باشید. برایمان کامنت بگذارید و از حالتان بگویید.
روز دیدار ما هم می رسد.
دلتنگ شماییم!
اما اگر دیگر هیچ وقت نبودیم بدانید و آگاه باشید که مرده ایم و سوخته ایم و تمام شده ایم. آن وقت شما قصه کسانی را برای همدیگر تعریف کنید که همیشه مخفی بودند و شما هیچگاه آنها را ندیدید اما آنها شما را دیدند و همیشه از پشت کامپیوتر حواسشان بود.
